提醒：60个公交IC卡充值点“五一”当天停业放假

Adres IP (ang. IP address) – liczba nadawana interfejsowi sieciowemu, grupie interfejsów (broadcast, multicast), b?d? ca?ej sieci komputerowej w protokole IP, s?u??ca identyfikacji elementów sieci w warstwie trzeciej modelu OSI – w obr?bie sieci lokalnej oraz poza ni? (tzw. adres publiczny). Adres IP nie jest ?numerem rejestracyjnym” komputera – nie identyfikuje jednoznacznie fizycznego urz?dzenia – mo?e si? dowolnie cz?sto zmienia? (np. przy ka?dym wej?ciu do sieci Internet) jak równie? kilka urz?dzeń mo?e dzieli? jeden publiczny adres IP. Ustalenie prawdziwego adresu IP u?ytkownika, do którego nast?powa?a transmisja w danym czasie, jest mo?liwe dla systemu/sieci odpornej na przypadki tzw. IP spoofingu (por. man in the middle, zapora sieciowa, ettercap) na podstawie historycznych zapisów systemowych. W najpopularniejszej wersji czwartej (IPv4) jest zapisywany zwykle w podziale na oktety zapisywane w systemie dziesi?tnym i oddzielane kropkami, rzadziej szesnastkowym b?d? dwójkowym (oddzielane dwukropkami b?d? spacjami).??Adres IP

IPv4 (ang. Internet Protocol version 4) – czwarta wersja protoko?u komunikacyjnego IP przeznaczonego dla Internetu. Identyfikacja hostów w IPv4 opiera si? na adresach IP. Dane przesy?ane s? w postaci standardowych datagramów. Wykorzystanie IPv4 jest mo?liwe niezale?nie od technologii ??cz?cej urz?dzenia sieciowe – sie? telefoniczna, kablowa, radiowa itp. IPv4 znajduje si? obecnie w powszechnym u?yciu. Dost?pna jest równie? nowsza wersja – IPv6. Opis czwartej wersji protoko?u IP znajduje si? w RFC 791 ↓. W modelu TCP/IP protokó? IPv4 znajduje si? w warstwie Internetu, której odpowiada warstwa sieci w modelu OSI.??IPv4

IPv6 (ang. Internet Protocol version 6) – protokó? komunikacyjny, b?d?cy nast?pc? protoko?u IPv4, do którego opracowania przyczyni? si? w g?ównej mierze problem ma?ej, kończ?cej si? liczby adresów IPv4. Podstawowymi zadaniami nowej wersji protoko?u jest zwi?kszenie przestrzeni dost?pnych adresów poprzez zwi?kszenie d?ugo?ci adresu z 32 bitów do 128 bitów, uproszczenie nag?ówka protoko?u oraz zapewnienie jego elastyczno?ci poprzez wprowadzenie rozszerzeń, a tak?e wprowadzenie wsparcia dla klas us?ug, uwierzytelniania oraz spójno?ci danych. Protokó? jest znany tak?e jako IP Next Generation oraz IPng. G?ównymi dokumentami opisuj?cymi protokó? s? RFC 2460 ↓ oraz RFC 4291 ↓.??IPv6

WHOIS (etym. ang. who is) – protokó? TCP oparty na zasadzie: pytanie/odpowied?, który jest szeroko rozpowszechniony do wysy?ania zapytań do baz danych DNS po to, by pozna? w?a?ciciela domeny, adres IP lub inne informacje ?teleadresowe”. Protokó? WHOIS by? pierwotnie zaprojektowany do stosowania go z wiersza poleceń, wspó?cze?nie jednak istnieje wiele narz?dzi, które mo?na w??czy? w struktur? stron WWW, umo?liwiaj?cych znalezienie informacji o domenie lub adresie IP po wype?nieniu prostego formularza. Narz?dzia te bazuj? jednak na funkcjonalno?ci oryginalnego protoko?u WHOIS i nie wypar?y one wcze?niej stosowanych narz?dzi z wiersza poleceń, które s? wci?? masowo wykorzystywane przez administratorów serwerów. System WHOIS zosta? pierwotnie stworzony jako metoda za pomoc? której administratorzy systemów mogli znajdowa? w prosty sposób informacje umo?liwiaj?ce skontaktowanie si? z innymi administratorami odpowiedzialnymi za serwery dzia?aj?ce pod okre?lonym numerem IP lub domen?, na zasadzie podobnej troch? do dzia?ania elektronicznej ksi??ki telefonicznej. Wspó?cze?nie na bazie informacji, które mo?na pobra? za pomoc? protoko?u WHOIS rozwin??o si? wiele nowych technologii, takich jak uwierzytelnianie certyfikatów czy techniki zestawiania bezpiecznych po??czeń SSL w trakcie operacji bankowych dokonywanych on-line. System ten bywa te? jednak wykorzystywany niezgodnie z przeznaczeniem – np: do pozyskiwania adresów E-mail w celu rozsy?ania spamu. Z WHOIS ewoluowa? siostrzany protokó? o nazwie RWhois.??WHOIS

In computer networking, a hostname (archaically nodename) is a label that is assigned to a device connected to a computer network and that is used to identify the device in various forms of electronic communication, such as the World Wide Web. Hostnames may be simple names consisting of a single word or phrase, or they may be structured. Each hostname usually has at least one numeric network address associated with it for routing packets for performance and other reasons. Internet hostnames may have appended the name of a Domain Name System (DNS) domain, separated from the host-specific label by a period ("dot"). In the latter form, a hostname is also called a domain name. If the domain name is completely specified, including a top-level domain of the Internet, then the hostname is said to be a fully qualified domain name (FQDN). Hostnames that include DNS domains are often stored in the Domain Name System together with the IP addresses of the host they represent for the purpose of mapping the hostname to an address, or the reverse process. Internet hostnames...??Hostname

Ping – polecenie u?ywane w sieciach komputerowych TCP/IP (jak Internet) i s?u??ce do diagnozowania po??czeń sieciowych. Pozwala na sprawdzenie, czy istnieje po??czenie pomi?dzy hostami testuj?cym i testowanym. Umo?liwia on zmierzenie liczby zgubionych pakietów oraz opó?nień w ich transmisji, zwanych lagami. Mike Muuss (1958–2000) wymy?li? i napisa? pierwsz? implementacj? pingu w grudniu 1983 pod 4.2aBSD Unix. Razem z koniecznymi zmianami w j?drze systemu pojawi?a si? ona w 4.xBSD Unix.??Ping

Classless Inter-Domain Routing (CIDR) – bezklasowa metoda przydzielania adresów IP, wprowadzona w 1993 roku przez Internet Engineering Task Force w celu zast?pienia wcze?niejszego, klasowego sposobu adresacji. Jest usprawnieniem protoko?u IPv4 zaadaptowanym tak?e do protoko?u IPv6. W CIDR d?ugo?? maski podsieci jest dostosowana do potrzeb danej podsieci lub wpisu w tablicy routingu (ang. variable length subnet masks – VLSM), a nie ustalana jedna dla ca?ej sieci. CIDR pozwala na efektywniejsze wykorzystywanie puli adresów IP oraz zmniejszenie tablic routingu. CIDR wykorzystuje mask? podsieci do ustalenia zmiennej cz??ci 32-bitowego adresu IP sieci. Mo?e przy tym wykorzystywa? "agregacj? tras" na ró?nych poziomach, co pozwala na ograniczenie ilo?ci wpisów w tablicy routingu, w której umieszczany jest wówczas wpis, w którym adres sieci jest wspólny dla wszystkich agregowanych podsieci. CIDR umo?liwia wydajniejszy przydzia? przestrzeni adresowej IPv4 przez eliminacj? tradycyjnej koncepcji klas adresów IP. CIDR pozwala na u?ywanie masek sieciowych ró?nej d?ugo?ci dla adresów z dowolnej podsieci, w przeciwieństwie do modelu z klasami, w których wyst?powa?y jedynie maski d?ugo?ci 8, 16, 24 bitów. W modelu CIDR ka?da cz??? informacji routingu jest rozg?aszana wraz z mask? sieci, która okre?la liczb? bitów (licz?c od lewej strony) u?ywanych dla cz??ci sieciowej adresu IP. Wprowadzenie CIDR wi?za?o si? z problemem niewystarczaj?cej ilo?ci dost?pnych adresów IP w wersji 4. protoko?u. CIDR nie gwarantuje sprawnej i skalowalnej hierarchii. W celu unikni?cia osobnego wpisu dla ka?dej trasy, jest wa?ne, aby routery w ni?szej hierarchii sieci (które naturalnie maj? d?u?sze przedrostki numeru) by?y "zbierane" na wy?szym poziomie w hierarchii routingu razem, tworz?c w ten sposób mniejsze i mniej specyficzne trasy. Adres CIDR w zale?no?ci od maski sieciowej przedstawia poni?sza tabela:??Classless Inter-Domain Routing

Adres prywatny – adres IP przydzielany urz?dzeniom przy??czonym do sieci lokalnej (LAN). U?ywanie adresów prywatnych w sieci lokalnej jest kluczowe, poniewa? u?ywaj?c adresu publicznego mo?na przes?oni? cz??? adresów w Internecie. Adresy IP s? równie? unikalne, wi?c mo?na w ten sposób doprowadzi? do konfliktu adresów IP. Adresy IP prywatne nie s? routowalne w Internecie, tzn. gdy routery wykryj? przychodz?cy pakiet z prywatnym adresem IP, odrzuc? go. Aby móc uzyska? dost?p do internetu z prywatnych adresów IP, potrzebny jest NAT.??Adres prywatny

Podsie? – poj?cie z dziedziny adresacji sieci komputerowych, dotycz?ce urz?dzeń komunikuj?cych si? przy pomocy protoko?u IP. Urz?dzenia znajduj?ce si? w jednej (wspólnej) podsieci charakteryzuj? si? jednakowym pocz?tkowym fragmentem binarnego zapisu adresu IP, którego d?ugo?? wyznacza warto?? maski podsieci.??Podsie?

A name server refers to the server component of the Domain Name System (DNS), one of the two principal namespaces of the Internet. The most important function of DNS servers is the translation (resolution) of human-memorable domain names (example.com) and hostnames into the corresponding numeric Internet Protocol (IP) addresses (93.184.216.34), the second principal name space of the Internet which is used to identify and locate computer systems and resources on the Internet. Although it is typically used in reference to DNS, the term name server may also be used for any computer application that implements a network service for providing responses to queries against a directory service which translates an often humanly meaningful, text-based identifier to a system-internal, often numeric identification or addressing component. This service is performed by the server in response to a service protocol request. Domain Name Server The Internet maintains two principal namespaces: the domain name hierarchy and the IP address system. The Domain Name System maintains the domain namespace and provides translation services...??Name server

traceroute - program s?u??cy do badania trasy pakietów w sieci IP. Program traceroute jest szeroko dost?pny we wszystkich uniksowych systemach operacyjnych; jest tak?e dost?pny program mtr, który ??czy funkcjonalno?? traceroute z narz?dziem ping. Istnieje równie? program tracert o podobnej funkcjonalno?ci, zawarty w systemach z rodziny Microsoft Windows. ??Traceroute

Nmap (z ang. network mapper) – program komputerowy autorstwa Fyodora (Gordon Lyon), s?u??cy do skanowania portów i wykrywania us?ug w sieci. Program implementuje wiele ró?nych technik testowania portów TCP, UDP oraz SCTP w tym niestandardowe podej?cia wynikaj?ce ze specyfiki implementacji stosów sieciowych, które potencjalnie mog? omija? zapory sieciowe lub platformy Intrusion Detection System. Dodatkowo Nmap posiada mo?liwo?? identyfikacji systemów operacyjnych na skanowanych hostach.??Nmap

Port protoko?u – poj?cie zwi?zane z protoko?ami u?ywanymi w Internecie do identyfikowania procesów dzia?aj?cych na odleg?ych systemach. Jest to jeden z parametrów gniazda. Numery portów reprezentowane s? przez liczby naturalne z zakresu od 0 do 65535 ( 2 16 ? 1 {\displaystyle 2^{16}-1} ). Niektóre numery portów (od 0 do 1023) s? okre?lone jako ogólnie znane (ang. well known ports) oraz zarezerwowane na standardowo przypisane do nich us?ugi, takie jak np. WWW czy poczta elektroniczna. Dzi?ki temu mo?na identyfikowa? nie tylko procesy, ale ogólnie znane us?ugi dzia?aj?ce na odleg?ych systemach. Mo?na wi?c powiedzie?, ?e numer portu to identyfikator danej us?ugi. Numery od 1024 do 49151 s? okre?lone przez IANA jako zarejestrowane, (ang. registered), a od 49152 do 65535 jako dynamiczne/prywatne, (ang. dynamic/private). Ró?ne us?ugi mog? u?ywa? tego samego numeru portów, pod warunkiem ?e korzystaj? z innego protoko?u (TCP lub UDP), chocia? istniej? tak?e us?ugi korzystaj?ce jednocze?nie z jednego numeru portu i obu protoko?ów. Przyk?adem takiej us?ugi jest DNS – korzysta z portu 53 za pomoc? TCP i UDP jednocze?nie. Zdarza si? tak?e, ?e jedna us?uga mo?e korzysta? z dwóch ró?nych portów u?ywanych do innych zadań, jak to jest w przypadku FTP czy SNMP. Poszczególne numery portów przydzielone s? przez IANA.??Port protoko?u

Protokó? internetowy, IP (od ang. Internet Protocol) – protokó? komunikacyjny warstwy sieciowej modelu OSI (warstwy internetu w modelu TCP/IP). Protokó? internetowy to zbiór ?cis?ych regu? i kroków post?powania, które s? automatycznie wykonywane przez urz?dzenia w celu nawi?zania ??czno?ci i wymiany danych. U?ywany powszechnie w Internecie i lokalnych sieciach komputerowych. Dane w sieciach IP s? wysy?ane w formie bloków okre?lanych mianem pakietów. W przypadku protoko?u IP, przed rozpocz?ciem transmisji nie jest zestawiana wirtualna sesja komunikacyjna pomi?dzy dwoma hostami, które nie komunikowa?y si? ze sob? wcze?niej. Protokó? IP jest protoko?em zawodnym – nie gwarantuje, ?e pakiety dotr? do adresata, nie zostan? pofragmentowane, czy te? zdublowane, a ponadto mog? dotrze? do odbiorcy w innej kolejno?ci ni? zosta?y nadane. Niezawodno?? transmisji danych jest zapewniana przez protoko?y warstw wy?szych (np. protokó? sterowania transmisj?), znajduj?cych si? w hierarchii powy?ej warstwy sieciowej.??Protokó? internetowy

IPsec (ang. Internet Protocol Security, IP Security) – zbiór protoko?ów s?u??cych implementacji bezpiecznych po??czeń oraz wymiany kluczy szyfrowania pomi?dzy komputerami. Protoko?y tej grupy mog? by? wykorzystywane do tworzenia Wirtualnej Sieci Prywatnej (ang. VPN). VPN oparta na IPsec sk?ada si? z dwóch kana?ów komunikacyjnych pomi?dzy po??czonymi komputerami: kana? wymiany kluczy, za po?rednictwem którego przekazywane s? dane zwi?zane z uwierzytelnianiem i szyfrowaniem (klucze), oraz kana?u (jednego lub wi?cej), który niesie pakiety transmitowane poprzez sie? prywatn?. Kana? wymiany kluczy jest standardowym protoko?em UDP (port 500). Kana?y przesy?u danych oparte s? na protokole ESP (protokó? numer 50) opisanym w dokumencie RFC 2406 ↓.??IPsec

ICMP (ang. Internet Control Message Protocol, dos?. internetowy protokó? komunikatów kontrolnych) – opisany w RFC 792 ↓ protokó? warstwy sieciowej modelu OSI, wykorzystywany w diagnostyce sieci oraz trasowaniu. Pe?ni przede wszystkim funkcj? kontroli transmisji w sieci. Jest wykorzystywany w programach ping oraz traceroute. Teoretycznie sieci powinny dzia?a? poprawnie przez ca?y czas, lecz tak nie jest. Gdy co? dzieje si? nie tak w warstwie internetowej modelu TCP/IP (w warstwie sieci modelu ISO/OSI), rol? narz?dzia do rozwi?zywania problemów odgrywa protokó? komunikacyjny zarz?dzania sieci? Internet (ICMP — Internet Control Message Protocol). ICMP jest protoko?em serwisowym, który zg?asza b??dy ??czno?ci mi?dzy hostami. W warstwie internetowej datagramy dostarczane s? w sposób bezpo??czeniowy, na zasadzie ?najlepiej, jak si? da”. Protokó? ICMP jest zestawem komunikatów, przesy?anych w datagramach IP i zdolnych do zg?aszania b??dów w dostarczaniu innych datagramów IP. Komunikaty ICMP s? narz?dziami diagnostycznymi ?wbudowanymi” w warstw? internetow?. Je?li dwa hosty nie s? w stanie komunikowa? si? ze sob?, komunikaty ICMP mog? pomóc w zdiagnozowaniu problemu. Poniewa? w szybko ewoluuj?cym ?rodowisku mo?e wyst?pi? zalew komunikatów, niedostarczenie komunikatu ICMP nie powoduje wys?ania komunikatu ICMP o b??dzie. Szczególnie, gdy komunikat ICMP o niedost?pno?ci hosta docelowego nie dotrze do hosta ?ród?owego, ten nie wysy?a kolejnego komunikatu ICMP.??Internet Control Message Protocol

??Internet Control Message Protocol

Protokó? sterowania transmisj?, protokó? kontroli transmisji, TCP (od ang. Transmission Control Protocol) – po??czeniowy, niezawodny, strumieniowy protokó? komunikacyjny stosowany do przesy?ania danych mi?dzy procesami uruchomionymi na ró?nych maszynach, b?d?cy cz??ci? szeroko wykorzystywanego obecnie stosu TCP/IP (korzysta z us?ug protoko?u IP do wysy?ania i odbierania danych oraz ich fragmentacji wtedy, gdy jest to konieczne). Protokó? sterowania transmisj? operuje w warstwie transportowej modelu OSI. Opracowano go na podstawie badań Vintona Cerfa oraz Roberta Kahna. Zosta? opisany w dokumencie RFC 793 ↓.??Protokó? sterowania transmisj?

UDP (ang. User Datagram Protocol – protokó? pakietów u?ytkownika) – jeden z protoko?ów internetowych. UDP stosowany jest w warstwie transportowej modelu OSI. Nie gwarantuje dostarczenia datagramu. Jest to protokó? bezpo??czeniowy, wi?c nie ma narzutu na nawi?zywanie po??czenia i ?ledzenie sesji (w przeciwieństwie do TCP). Nie ma te? mechanizmów kontroli przep?ywu i retransmisji. Korzy?ci? p?yn?c? z takiego uproszczenia budowy jest szybsza transmisja danych i brak dodatkowych zadań, którymi musi zajmowa? si? host pos?uguj?cy si? tym protoko?em. Z tych wzgl?dów UDP jest cz?sto u?ywany w takich zastosowaniach jak wideokonferencje, strumienie d?wi?ku w Internecie i gry sieciowe, gdzie dane musz? by? przesy?ane mo?liwie szybko, a poprawianiem b??dów zajmuj? si? inne warstwy modelu OSI. Przyk?adem mo?e by? VoIP lub protokó? DNS. UDP udost?pnia mechanizm identyfikacji ró?nych punktów końcowych (np. pracuj?cych aplikacji, us?ug czy serwisów) na jednym ho?cie dzi?ki portom (porównaj: gniazdo). UDP zajmuje si? dostarczaniem pojedynczych pakietów, udost?pnionych przez IP, na którym si? opiera. Kolejn? cech? odró?niaj?c? UDP od TCP jest mo?liwo?? transmisji do kilku adresów docelowych naraz (tzw. multicast). Pakiety UDP, zwane te? datagramami, zawieraj? oprócz nag?ówków ni?szego poziomu nag?ówek UDP. Sk?ada si? on z pól zawieraj?cych sum? kontroln?, d?ugo?? pakietu oraz porty: ?ród?owy i docelowy. Podobnie jak w TCP, porty UDP zapisywane s? na dwóch bajtach (szesnastu bitach), wi?c ka?dy adres IP mo?e mie? przypisanych 65535 ró?nych zakończeń. Z przyczyn historycznych, porty 0-1023 zarezerwowane s? dla dobrze znanych us?ug sieciowych – dla aplikacji u?ytkownika przydziela si? porty od 1024.??User Datagram Protocol

DHCP (ang. Dynamic Host Configuration Protocol – protokó? dynamicznego konfigurowania hostów) – protokó? komunikacyjny umo?liwiaj?cy hostom uzyskanie od serwera danych konfiguracyjnych, np. adresu IP hosta, adresu IP bramy sieciowej, adresu serwera DNS, maski podsieci. Protokó? DHCP jest zdefiniowany w RFC 2131 ↓ i jest nast?pc? BOOTP. DHCP zosta? opublikowany jako standard w roku 1993. W kolejnej generacji protoko?u IP, czyli IPv6, jako integraln? cz??? dodano now? wersj? DHCP, czyli DHCPv6. Jego specyfikacja zosta?a opisana w RFC 3315 ↓. W sieci opartej na protokole TCP/IP ka?dy komputer ma co najmniej jeden adres IP i jedn? mask? podsieci; dzi?ki temu mo?e si? komunikowa? z innymi urz?dzeniami w sieci.??Dynamic Host Configuration Protocol

Domain Name System (DNS, pol. system nazw domen) – hierarchiczny rozproszony system nazw sieciowych, który odpowiada na zapytania o nazwy domen. Dzi?ki DNS nazwa mnemoniczna, np. pl.wikipedia.org jest t?umaczona na odpowiadaj?cy jej adres IP, czyli 91.198.174.192. DNS to z?o?ony system komputerowy oraz prawny. Zapewnia z jednej strony rejestracj? nazw domen internetowych i ich powi?zanie z numerami IP. Z drugiej strony realizuje bie??c? obs?ug? komputerów odnajduj?cych adresy IP odpowiadaj?ce poszczególnym nazwom. Jest nieodzowny do dzia?ania prawie wszystkich us?ug sieci Internet.??Domain Name System

Protokó? transferu plików, FTP (od ang. File Transfer Protocol) – protokó? komunikacyjny typu klient-serwer wykorzystuj?cy protokó? sterowania transmisj? (TCP) wed?ug modelu TCP/IP (krótko: po??czenie TCP), umo?liwiaj?cy dwukierunkowy transfer plików w uk?adzie serwer FTP–klient FTP. FTP jest zdefiniowany przez IETF w dokumencie RFC 959 ↓. FTP jest protoko?em 8-bitowym i dlatego nie wymaga kodowania danych do 7 bitów, tak jak w przypadku poczty elektronicznej. Do komunikacji wykorzystywane s? dwa po??czenia TCP. Jedno z nich jest po??czeniem steruj?cym, za pomoc? którego przesy?ane s? polecenia, a drugie s?u?y do transmisji danych. Po??czenie za pomoc? protoko?u FTP (krótko: po??czenie FTP) mo?e dzia?a? w dwóch trybach: aktywnym i pasywnym: je?eli po??czenie FTP dzia?a w trybie aktywnym, u?ywa portu 21 dla poleceń (zestawiane przez klienta) i portu 20 do przesy?u danych (zestawiane przez serwer) je?eli po??czenie FTP pracuje w trybie pasywnym, u?ywa portu 21 dla poleceń i portu o numerze powy?ej 1024 do transmisji danych (obydwa po??czenia zestawiane s? przez klienta).W sieciach chronionych zapor? sieciow? komunikacja z serwerami FTP wymaga zwolnienia odpowiednich portów na tej zaporze lub routerze. Mo?liwe jest zainstalowanie wielu serwerów FTP na jednym routerze. Warunkiem jest rozdzielenie portów przez router dla ka?dego serwera. Serwer FTP, zale?nie od konfiguracji, mo?e pozwala? na anonimowy, czyli bez podawania has?a uwierzytelniaj?cego, dost?p do jego zasobów. Najcz??ciej jednak serwer FTP autoryzuje ka?de po??czenie za pomoc? loginu i has?a.??Protokó? transferu plików

HTTP (ang. Hypertext Transfer Protocol) – protokó? przesy?ania dokumentów hipertekstowych to protokó? sieci WWW (ang. World Wide Web). Obecn? definicj? HTTP stanowi RFC 2616 ↓. Za pomoc? protoko?u HTTP przesy?a si? ??dania udost?pnienia dokumentów WWW i informacje o klikni?ciu odno?nika oraz informacje z formularzy. Zadaniem stron WWW jest publikowanie informacji – natomiast protokó? HTTP w?a?nie to umo?liwia. Protokó? HTTP jest u?yteczny, poniewa? udost?pnia znormalizowany sposób komunikowania si? komputerów ze sob?. Okre?la on form? ??dań klienta (tj. np. przegl?darki www) dotycz?cych danych oraz form? odpowiedzi serwera na te ??dania. Jest zaliczany do protoko?ów bezstanowych (ang. stateless) z racji tego, ?e nie zachowuje ?adnych informacji o poprzednich transakcjach z klientem (po zakończeniu transakcji wszystko "przepada"). Pozwala to znacznie zmniejszy? obci??enie serwera, jednak jest k?opotliwe w sytuacji, gdy np. trzeba zapami?ta? konkretny stan dla u?ytkownika, który wcze?niej ??czy? si? ju? z serwerem. Najcz?stszym rozwi?zaniem tego problemu jest wprowadzenie mechanizmu ciasteczek. Inne podej?cia to m.in. sesje po stronie serwera, ukryte parametry (gdy aktualna strona zawiera formularz) oraz parametry umieszczone w URL-u (jak np. /index.php?userid=3). HTTP standardowo korzysta z portu nr 80 (TCP).??Hypertext Transfer Protocol

IMAP (ang. Internet Message Access Protocol) – internetowy protokó? pocztowy zaprojektowany jako nast?pca POP3. W przeciwieństwie do POP3, który umo?liwia jedynie pobieranie i kasowanie poczty, IMAP pozwala na zarz?dzanie wieloma folderami pocztowymi oraz pobieranie i operowanie na listach znajduj?cych si? na zdalnym serwerze. IMAP pozwala na ?ci?gni?cie nag?ówków wiadomo?ci i wybranie, które z wiadomo?ci chcemy ?ci?gn?? na komputer lokalny. Pozwala na wykonywanie wielu operacji, zarz?dzanie folderami i wiadomo?ciami. IMAP4 korzysta z protoko?u TCP oraz portu 143, natomiast IMAPS – równie? korzysta z TCP oraz portu 993.??Internet Message Access Protocol

In computing, the Post Office Protocol (POP) is an application-layer Internet standard protocol used by e-mail clients to retrieve e-mail from a mail server. POP version 3 (POP3) is the version in common use. Purpose The Post Office Protocol provides access via an Internet Protocol (IP) network for a user client application to a mailbox (maildrop) maintained on a mail server. The protocol supports download and delete operations for messages. POP3 clients connect, retrieve all messages, store them on the client computer, and finally delete them from the server. This design of POP and its procedures was driven by the need of users having only temporary Internet connections, such as dial-up access, allowing these users to retrieve e-mail when connected, and subsequently to view and manipulate the retrieved messages when offline. POP3 clients also have an option to leave mail on the server after download. By contrast, the Internet Message Access Protocol (IMAP) was designed to normally leave all messages on the server to permit management with multiple client applications, and to support both connected (...??Post Office Protocol

??Post Office Protocol

Telnet – standard protoko?u komunikacyjnego u?ywanego w sieciach komputerowych do obs?ugi odleg?ego terminala w architekturze klient-serwer. Protokó? obs?uguje tylko terminale alfanumeryczne, co oznacza, ?e nie obs?uguje myszy ani innych urz?dzeń wskazuj?cych. Nie obs?uguje tak?e graficznych interfejsów u?ytkownika. Wszystkie polecenia musz? by? wprowadzane w trybie znakowym w wierszu poleceń. Polecenia wydawane za pomoc? komputera-klienta przys?ane s? poprzez sie? do serwera, na którym zainstalowane jest oprogramowanie serwera telnetu. W odpowiedzi serwer odsy?a komunikaty, które nast?pnie wy?wietlane s? na ekranie komputera-klienta. Do korzystania z tej us?ugi niezb?dne jest posiadanie na serwerze konta typu shell. Na niektórych serwerach administratorzy zak?adaj? konta go?cinne, które nie wymagaj? podania has?a lub has?a te s? publicznie podawane. Jednak?e ze wzgl?dów nadmiernego wykorzystywania takich kont, administratorzy wprowadzili mo?liwo?? u?ywania tylko potrzebnych aplikacji, które mog? by? wykorzystane na danym serwerze. Po po??czeniu si? z serwerem, na którym posiadamy konto shell, program zapyta nas o identyfikator u?ytkownika (login) i has?o dost?pu (password). Us?uga Telnet umo?liwia zatem prac? na zdalnym komputerze bez konieczno?ci siedzenia bezpo?rednio przed nim. Uruchomienie tej us?ugi wykonuje si? poprzez wpisanie polecenia: telnet adres gdzie adres jest adresem IP komputera, z którym chcemy si? po??czy?, b?d? jego nazw? domenow?, gdy? telnet dopuszcza obie te formy podawania adresu. Po nawi?zaniu po??czenia telnet wy?wietli nam informacj? o wersji systemu operacyjnego serwera, jego nazwie oraz numerze wirtualnego terminala (np. ttyp0, ttyp1, ttyp2 itd.). Nast?pnym krokiem, jaki musimy wykona? w celu zalogowania si? do serwera, to podanie u?ytkownika oraz has?a (login i password). W celu uzyskania najwi?kszej mo?liwej wydajno?ci us?ugi terminalowej, jak? jest telnet, konieczna jest ?wiadomo??, jakie typy terminali obs?uguje serwer, z którym si? ??czymy oraz jakie typy terminali potrafi emulowa? wykorzystywana przez nas do tego celu aplikacja. Najbardziej znanymi i najcz??ciej wykorzystywanymi typami s?: VT100 (wykorzystuj?cy sekwencje steruj?ce ANSI) oraz jego pozosta?e odmiany VT102 i VT220, VT-52 oraz VTNT. Filozofia pracy tych terminali polega na przesy?aniu na bie??co znak po znaku kodów steruj?cych wydawanych przez nasz komputer, jak i w stron? odwrotn?. Odmienny rodzaj pracy wykorzystuje inny typ terminala IBM 3270 pracuj?cy w systemach VM i MVS. Terminale IBM 3270 wymieniaj? informacje pomi?dzy komputerem i terminalem (kontrolerem), przesy?aj?c bloki ekranu – komputer przesy?a do terminala zdefiniowane pola tekstu, w których u?ytkownik mo?e uzupe?nia? komendy lub dane dla serwera. Bardzo cz?sto us?uga telnet implementowana jest do urz?dzeń aktywnych sieci (prze??czniki, routery) w celu u?atwienia zdalnej konfiguracji. U?ytkownik za pomoc? polecenia telnet oraz podaniu adresu danego urz?dzenia loguje si? do niego i w trybie znakowym wykonuje konfiguracje VLAN-ów, adresów IP, NAT-a itd. Po??czenie tego typu nie jest szyfrowane, a wi?c istnieje mo?liwo?? przechwycenia przesy?anych danych. Z tego powodu cz??ciej stosuje si? nast?pc? Telnetu, czyli SSH. Telnet jest najstarsz? i najbardziej elementarn? us?ug? internetow?. Zosta? opisany w dokumentach RFC numer RFC 854 ↓ i RFC 855 ↓. Telnet jest te? cz?sto u?ywany w grach tekstowych typu MUD. Z regu?y uruchamiany jest na porcie 23.??Telnet

The American Registry for Internet Numbers (ARIN) is the regional Internet registry for Canada, the United States, and many Caribbean and North Atlantic islands. ARIN manages the distribution of Internet number resources, including IPv4 and IPv6 address space and AS numbers. ARIN opened for business on December 22, 1997 after incorporating on April 18, 1997. ARIN is a nonprofit corporation with headquarters in Chantilly, Virginia, United States.ARIN is one of five regional Internet registries in the world. Like the other regional Internet registries, ARIN: Provides services related to the technical coordination and management of Internet number resources Facilitates policy development by its members and stakeholders Participates in the international Internet community Is a nonprofit, community-based organization Is governed by an executive board elected by its membership Services ARIN provides services related to the technical coordination and management of Internet number resources. The nature of these services is described in ARIN's mission statement: ...??American Registry for Internet Numbers

??American Registry for Internet Numbers

??American Registry for Internet Numbers

??American Registry for Internet Numbers

AFRINIC (African Network Information Centre) is the regional Internet registry (RIR) for Africa. Its headquarters are in Ebene, Mauritius. Before AFRINIC was formed, IP addresses (IPv6 and IPv4) for Africa were distributed by the Asia-Pacific Network Information Centre (APNIC), the American Registry for Internet Numbers (ARIN), and the RIPE NCC. ICANN provisionally recognised AFRINIC on 11 October 2004. The registry became operational on 22 February 2005. ICANN gave it final recognition in April 2005. Organisational Structure Board of Directors The AFRINIC Board consists of a nine-member Board of Directors. Six of the directors are elected to represent the different sub-regions, while two directors are elected to serve on the Board-based solely on competency as opposed to regional representation. The last seat on the Board is filled by the Chief Executive Officer. Elections are held at each AFRNIC Annual General Meeting (AGMM), which is conducted around May/June every year. Voting takes place both on site at these meetings and prior to the meeting via...??AFRINIC